اختلالات شنوایی در بیماران دیابتی غیروابسته به انسولین

انسولین را بررسی می کند. در این مطالعه 150 بیمار دیابتی و 150 فرد سالم انتخاب شدند. بیماران بر حسب وجود عوارض (نوروپاتی، نفروپاتی، رتینوپاتی، فشار خون بالا، بیماریهای عروقی و هیپرلیپیدمی) و عدم آن به دو گروه اصلی تقسیم گردیدند. پس از انتخاب افراد مورد مطالعه، آنها توسط تکنسین های شنوایی سنجی تحت معاینات گوش قرار گرفتند.این معاینه شامل اودیومتری با تون یکنواخت (PTA) از انتقال هوایی و استخوانی بود. افرادی که طبق این معاینات دچار کاهش هدایت استخوانی بودند نیز از مطالعه خارج شدند.PTA برای افراد در فرکانسهای 500، 1000، 2000، 4000 و 8000 هرتز انجام شد. جهت مقایسه آستانه شنوایی در گروههای مختلف، در ابتدا هر گروه به فرکانسهای پایین (شامل 500، 1000 و 2000) و بالا (4000 و 8000) تقسیم شدند و سپس مقادیر آستانه شنوایی در گروهها با استفاده از آزمون t با یکدیگر مقایسه گردید. مقادیر P کمتر از 0.05 معنی دار تلقی شد. فرکانسهای بالای 4000 هرتز بین مقادیر PTA در دو گروه بیماران و کنترل تفاوت معنی داری وجود داشت 15±5.3) دسی بل در گروه شاهد 35±4.3 در گروه مورد، (P<0.05.مقادیر PTA در فرکانسهای بالا در بین بیماران مبتلا به عوارض بالاتر بود 29.6±13) در گروه عارضه دار، 19.9±10 در گروه بدون عارضه، (P<0.05. در بین عوارض مختلف بیماری دیابتی مشاهده گردید که وجود عامل خطر هیپرلیپیدمی نیز در فرکانسهای بالا باعث افزایش آستانه شنوایی می شود (در بیماران مبتلا با هیپرلیپیدمی 28.6±11، در بیماران بدون هیپرلیپیدمی 18.7±6، (P<0.05. به نظر می رسد در بیماران دیابتی غیر وابسته به انسولین، آسیب های عروقی می تواند در سطح عروق گوش نیز ایجاد شود و باعث کاهش آستانه شنوایی در این بیماران گردد.